جشنواره فیلم ۳۱ – بخش نخست
در این کوتاه نوشته قصد بررسی ، تحلیل و یا افضات هنری ندارم آنچه خلاصه نوشته می شود چند نکته است تا حال و هوای جشنواره فیلم فجر در سالن همایش های برج میلاد تا زمان نگارش این مطلب ( دو شنبه ۱۶ بهمن) از نگاه من به تصویر کشیده شود:
الف) روزهای نخست جشنواره شاید با وجود اشتیاق حاضران با سردی هرچه تمام تر آغاز شد و فیلم های اکران شده با توجه به موضوعات و مضامینشان شاید در جایگاهی همچون جشنواره های استانی سیما باید مطرح می شدند تا فیلم فجر که نام فیلم ها و ذکر دلایلش طلب مطلبی مفصل می کند که به زودی ارائه خواهد شد.
ب) «حوض نقاشی»شاید اتفاقی جدی امروز صبح بود که نگرش متفاوت و نو آن به زندگی افرادی خاص – معلولان ذهنی – مورد توجه اهالی هنر قرار گرفت. پس از نشست خبری این سینمایی اجتماعی گفتگوی کوتاهی با حامد محمدی نویسنده فیلمنامه داشتم که شاید لذت ذهنیت سازندگان آن – منوچهر محمدی و مازیار میری – را در ذهن دو صد چندان می کرد. نگاه سینمایی روان، بدون اغراق و در جاهایی کمی دستکاری شده از زندگی افرادی واقعی که در جامعه امروز به شکل مستقل روزگار می گذرانند و به گفته نویسنده با تأسی از تحقیقات در یکی از مراکز نگهداری از این افراد به دست آمده،به مدد ایفای نقش ملموس خوب شهاب حسینی، نگار جواهریان و فرشته صدر عرفایی خوش درخشید.
نکته قابل تقدیر این فیلم نمایش نکات ریزی در زندگی این قشر جامعه بود که شاید برای دیگر افراد تلنگرهای دردناکی باشد، ساده زیستی ، پرهیز از پیچیدگی های ناخواسته زندگی امروزه، وجدان کاری ، احترام، خانواده دوستی، صداقت و ….
اگرچه به صورت خاص با این فیلم در آتی کار خواهم داشت اما فعلا به بخش هایی از صحبت های مطرح شده در جلسه نقد و بررسی امروز بسنده می کنم.
ج)« تنهای تنهای تنهام» کاری از احسان عبدی پور تولید صدا و سیمای مرکز بوشهر کاری متفاوت در عصر روز پنجم جشنواره بود که به کمک برخی گزینه هایش با تشویق طولانی حاضران همراه شد. انتخاب موضوع روز یعنی مذاکرات هسته ای و تاثیر آن بر زندگی و روابط انسانی ساکنان و همجواران تاسیسات هسته ای در جنوب کشور به روایت یک کودک پر جنب و جوش و مایه های طنز و استفاده از جلوه های بصری با کیفیت و نیز بهره گیری از بازی روان غیر فارسی زبان برای کمک به نمایش بهتر قصه فیلم همگی این فیلم را در حد یک اثر تاثیر گذار در حد و اندازه خود بالا برد و شاید بسیاری را نیز غافلگیر کرد.
د) آثار سوال بر انگیز نیز حضوری محکم و انکار ناشدنی داشتند، اثر همچون « خاک و مرجان» مانند چند فیلم روزهای گذشته توقع مخاطبان و داوران سالن نمایش برج میلاد را جلب نکرد. توقعی که به جهت نام کارگردان ایجاد شده بود همچون فیلم آسمان زرد کم عمق ، آه از نهاد بیننده بر آورد. ضعف در برخی بخش های فیلم، قصه های پراکنده و عدم وجود یکپارچگی در مضمون ها، صندلی های ملو از تماشاچی را در دقایق پایانی خالی گذاشت.
و) همچنان مشکلاتی چون نحوه پذیرایی ، زمان اندک بین نشست ها و نمایش فیلم ها و آتشبازی های نابهنگام جشنواره امسال راهم بی نصیب نگذاشته است.
مهربانی های شما