بازنده ی برنده
«بازنده» در جشنواره فیلم فجر بر خلاف نامش برنده بود. مخاطبی که در سال های کرونایی از سینما جدا افتاده و البته به لطف فضای حاکم بر قصه های متداول سینمایی شاید رغبتی به فیلم دیدن در سینما ندارد، با فیلم جدید مهدویان شاید بد نبیند آخر هفته ای را به پرده سینما چشم بدوزد.
مهدویان را با کارهای خاصی چون “ماجرای نیمروز” و “رد خون” شناختند و پس از “لاتاری” آن نگاه به جهان فیلم سازی مهدویان تغییر کرد. اما وقتی مخاطب در جشنواره پارسال “شیشلیک” را از او دید داستان به کلی تغییر کرد. او که تا پیش از این به نظر میامد در یک ژانر و سبک علاقه به کار دارد خودش را با قصه ها و موقعیت های مختلفی محک زد و تلاش کرد هیچ برچسبی بر خود نداشته باشد. اما سبک و نگاهی اجتماعی را در روایت داستان هایش حفظ کرد که شاید امضای او نیز به حساب بیاید.
زخم کاری یک شروع متفاوت و البته تا حدودی موفق او بود در عرصه سینمای خانگی که شاید فرزند و محصول آزمون پس داده اش همین فیلم بازنده باشد.
شباهت های فیلم بازنده با سریال زخم کاری کم نیست حتی برخی از گروه بازیگران نیز مشترک هستند که شاخص ترین آنها جواد عزتی و رعنا آزادی ور اینبار در نقش های متفاوت ظاهر شده اند.
یک قصه عامه پسند دیگر
شاید فیلمنامه داستانی متفاوت و جدید نباشد و این خود کلیت فیلم را شکننده می کند، چرا که بیننده فیلم – اگر کمی هم اهل فیلم های پلیسی و معمایی باشد – پس از دیدن فیلم بسیاری نمونه را برایتان قطار می کند که با داستان هایی مشابه شروع و به سرانجام رسیده اند و از دیدگاهی قصه نقطه قوت فیلم نیست اما پرداخت فیلمنامه و ضرب آهنگ آن یک کپی موفق از نمونه های خارجی و شاید برخی فیلم های مشابه داخلی است با یک پایان متفاوت که البته تفاوت آن را مدیون کارگردانی و روایت مهدویان هستیم تا قصه تک خطی …
اما از این کلیت که بگذریم ، قابل پیش بینی نبودن قصه ، نقاط اوجی که از گره خوردن ماجراهای پرونده محول شده به سرهنگ خسروی با زندگی شخصی و حاشیه های پیرامونش فراهم شده بود، پایان مناسب داستان از جمله نقاط قوت فیلم نامه بود.
رد زخم مرد بازنده
آقای کارگردان قصه را خوب به دست گرفته و ورز داده است! این نقطه قوت فیلم است. بازی های به اندازه و جذاب و البته روایت خوب از یک ماجرای پلیسی و معمایی از او قابل پیش بینی بود. اما شاید انتخاب جواد عزتی برای شخصیت نخست فیلم یک ریسک بزرگ بود. فارغ از بازی خوب و باور پذیر این هنرمند که عموما به بازی طنز معروف است اما انتخاب مناسب رگه هایی از طنز در روایت فیلم را از مرز کسل کنندگی نجات داد، طنز هایی که بر خلاف نظر برخی منتقدین از” بابا اتی قهوه تلخ ” شاهد نبودیم بلکه از شخصیت های فیلم مهدویان بود که می خواستند در موقعیت های واقعی قصه زندگی کنند و زندگیشان همچون واقعیت شاید تکه هایی از شوخی نیز همراه داشت.
گریم و بازی ها شاید در برخی موارد بسیار مناسب و در برخی بخش ها جای کار بهتری داشت اما در جمع بندی بازی گرفتن و انتخاب بازی، بیننده نمره متوسط رو به خوبی به کارگردان می دهد.
در جاهایی از قصه همچون نیمه انتهایی فیلم وقتی سرهنگ به خانه زن مقتول می رود و با اون در پاشنه در حرف می زند مانند برخی از بخش های فیلم بیننده گیج می شود و گویی تکه هایی برایش روایت نشده است. این را شاید بشود به گردن تدوین برداشت های اضافه انداخت یا مصلحتی در کشدار نشدن قصه …
اغراق ها نیز شاید در برخی روایت ها از مسائل پلیسی و جنایی بیننده را در موقعیتی قرار می دهد که گویی در حال دیدن یک نسخه فرنگی است اما در مجموع کارگردان رد زخم کاری را خوب گرفته بود و با همان فرمول جواب پس داده به مخاطب یه فیلم سینمایی تحویل داده است.
نگاه اجتماعی
ازدواج سفید ، روابط غیر عرفی ، پذیرش روابط غیر متداول دختران و پسران توسط خانواده ، فساد اخلاقی در برخی طبقه های خاص اجتماعی و … برش هایی بود که فیلم به آنها سر کشیده و آنها را گاه بسیار بی پروا نمایش می دهد اما گویی هدف فیلم از نمایش آنها پز دادن و رنگ و لعاب نیست و می خواهد واقعیت امروز جامعه را نمایش داده و حتی واکنش نسل های گذشته را با پوست اندازی – صحیح یا غلط – جامعه نیز تا حدودی به تصویر بکشد.
اما راه حلی در مواجه با نها نمایش داده نمی شود و راه حل کندن دندانی که درد می کند کشیدن و مهاجرت می شود. راهی که شاید ….
پیشنهاد فیلم و فیلم شناخت :
بازیگران:
- جواد عزتی
- رعنا آزادی‌ور
- بابک کریمی
- آناهیتا درگاهی
- مهدی زمین‌پرداز
- امیرحسین هاشمی
- شبنم قربانی
- و…
کارگردان: محمدحسین مهدویان، تهیه کننده: امیر بنان و کامران حجازی، سرمایه‌گذار: مجتبی شاهزیدی، مدیر فیلمبرداری: هادی بهروز، فیلمنامه (براساس طرحی از حسین حسنی): ابراهیم امینی، حسین حسنی، محمدحسین مهدویان، طراح چهره‌پردازی: شهرام خلج، مدیر صدابرداری: هادی ساعد محکم، مدیر تولید: پیمان حمیدی، حسین فرضی‌زاد، انتخاب بازیگر و بازیگردان: مهدی زمین‌پرداز، طراح صحنه: بابک کریمی طادی، طراح لباس: آرام موسوی، مدیر برنامه‌ریزی: محسن جعفرزاده، دستیار اول کارگردان: جعفر نامنی، طراح جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک، فیلمبردار: بابک بذرافشان، مدیر تدارکات: سجاد نوری، منشی صحنه: محسن بهاری، عکاس: سمیه جعفری، روابط عمومی: زهرا دمزآبادی.
فیلم برای خانواده مناسب و البته در برخی موارد خشونت برخی سکانس ها شاید برای افراد زیر ۱۴ سال مناسب نباشد. علاقمندان فیلم های معمایی و پلیسی حتما بیننده این فیلم خواهند بود. شاید بشود از ۵ امتیاز به این فیلم ۴٫۵ داد.
مهربانی های شما