شـیـن شرم

شین است حرف الفبای درس ما

 شین است مشق کلاس بچه ها

 شین بچه ها شعف و شادی وسرور

 شین ، شینِ « شین آباد » و شهر دور

 شین، شون سیران* شعله ور و سوخته

 شین ، چشم های نیمه باز به آینه دوخته

 شین، شیون کلاس عدل و عذر گناه

 شرم شمایل تفتیده و بی رنگ پگاه

 شین شعر بی آهنگ و قافیه های دود

 شیدایی گیسوان سفید گشته ی زود

 شین بار آخری است روی تخته ذوب می شود

 شین از پس شرم حضور دیگر الفبا نمی شود

* سیران یگانه : نخستین فرشته جانباخته در حادثه …

این شعر نیست، درد دلی است برای دخترکان معصومی که وقت تهیه عکس و فیلم روی تخت بیمارستان گفتند: « عکس نگیر عمو من دیگه زشت شدم.» با تمام وجود هدیه به همکلاسی های سوخته