غریب در وطن
نویسنده: کاوه کهن‌مهر/ روزنامه‌نگار
بی‌تعارف صحبت کنیم، مدافعان حرم بسیار مظلوم‌اند! چه رفتن‌شان و چه بازگشت‌شان در سکوتی است که گرچه خودخواسته است اما اگر منصف باشیم ما نیز شاید به این‌همه رشادت و ازخودگذشتگی بی‌توجهیم. حتی عده‌ای این رشادت و جانبازی‌ها را تمسخر می‌کنند و آن را بی‌فایده و حتی برای کشور مضر می‌پندارند. گوشی‌ها را زمین بگذارید. ذهنتان را از حرف‌های نفاق‌انگیز معاندان خالی کنید. فقط به آنچه بر سر جوانان رعنای آب‌وخاک‌تان می‌آید کمی با چشم باز نظاره کنید.
زمانه‌ی عجیبی است. دشمنی به‌مراتب بی‌رحم‌تر، بی‌حیا و با پوششی به‌ظاهر اسلامی رو‌به‌روی‌مان قد علم کرده است. قساوت می‌کند، مردم بی‌دفاع را به رگبار می‌بندد، برده‌فروشی می‌کند و پیکر جوانان شهیدمان را بازنمی‌گرداند و در ازایش پول طلب می‌کند. گرچه از این‌سو شیردلی زنان و مادران شهدا نیز زبانزدتر از گذشته شده که این بی‌شرمی را با
تو دهنی محکمی پاسخ می‌دهند و از مسئولان می‌خواهند به‌هیچ‌وجه مذاکره‌ای با این شاخک‌های استکبار نداشته باشند.
برای عاشقان حسین(ع) و زینب(س) همه‌ی زمان‌ها عاشوراست و همه‌ی سرزمین‌ها کربلا تا آن‌وقت که ظلم و جهل، مسلمان‌نمایی و ستم پاپرجاست. همچون سال‌های یکدل و یکرنگی‌مان در جنگ تحمیلی عاشقانه به استقبال پرستوهایی برویم که از سرزمین دوست بازمی‌گردند.
مدافع حرم چه ایرانی باشد، افغان، سوری یا … همه برادران و خواهران دینی ما هستند که در خط مقدم جبهه‌ی اسلام زیر آتش خصم دشمن می‌جنگند. بیایید چشمان کودکان منتظرشان را با کلام‌های نسنجیده، از غمی مضاعف‌تر نکنیم.
تا در مراسم شهدا شرکت نکنیم، تا بر سر مزارشان نرویم، حال و هوای این غربت را درنمی‌یابیم.
یادداشت کاوه کهن در ماهنامه همشهری پایداری شماره ۱۷۴
مهربانی های شما